vandaag zijn andries en ik naar het st Antonius ziekenhuis geweest ,ik werd gistermiddag gebeld dat ik vandaag moest komen. ik moest een sputem kweek komen brengen. dat is een beetje slijm dat dan daar uitgekweekt word om uit te sluiten dat er nog bacterien achtergebleven zijn, die mij nog steeds op niet transplantabel houden . wel was er ook nog goed nieuws ik sta weer op de wachtlijst en stijg ook gewoon weer in de rangorde
wat een drukte deze week verjaardagen,waar ik met de moed der wanhoop nog naar toe geweest ben en waar ik als ik eerlijk ben eigenlijk niet meer in staat toe ben
zo verschrikkelijk moe en benauwd was ik dat ik moet toegeven dat het gewoon niet meer gaat.
ik stond van morgen onder de douche en toen ik me moest afdrogen keek ik in de spiegel en zag geen fraai beeld ik dacht dit is een zelfportret van benauwdheid
ik stond er trillend van vermoeidheid krom gebogen met hoog opgetrokken schouders en ik keek naar mijn armen ,mager en bijna nog zonder spieren
ik dacht gerda die longetjes moeten eigenlijk nu wel snel komen want dit gaat niet goed
mijn ademhalingsspieren halen alle energie uit mijn lichaam en hebben ieder calorie nodig die ik nuttig
dit is eigenlijk niet zo,n positief beeld wat ik nu schets maar deze blog is bedoeld om in de toekomst terug te kijken op bepaalde zaken
ik hoop dat er een heel happy end aan gaat komen en ik ga daar ook voor maar aan de realiteit wil ik niet voorbij gaan
zo nu ben ik weer een beetje bij met alles en nu duimen dat de kweek goed gaat dan kan ik eindelijk mischien eens van die zware antibiotica af want mijn ogen gaan daar heel erg van terug
ik hoop dat het mischien weer wat verbeterd als ik van die pillen af ben