tag:blogger.com,1999:blog-25517632466575483142024-03-08T16:41:01.567-08:00mijn nieuwe leven Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.comBlogger35125tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-27475138515647668462015-05-26T05:26:00.003-07:002016-03-21T06:02:31.651-07:00bijpraten het is vandaag precies een jaar geleden dat het stoma is verwijderd<br />
en ik weer een beetje beweging in mijn leven kon inbouwen<br />
maar de rugklachten die er al van af het begin zaten werden onverdraaglijk<br />
dus ben ik daarvoor op nieuw in het neurologie circuit beland met als resultaat<br />
een grote operatie aan mijn rug ,er zijn van drie wervels de botjes die uitsteken afgehaald<br />
van de voor en achterkant<br />
het was weer best een pittige operatie en nummer vier in twee jaar<br />
maar gelukkig is ook deze keer alles goed gegaan<br />
hoeveel geluk kan iemand hebben<br />
ook is in dit jaar mijn man er bij neergevallen<br />
een hartstilstand<br />
en ik kon door mijn donorlongen hem reanimeren<br />
25 min duurde het voor zijn hart weer begon te slaan<br />
en hij heeft het gehaald<br />
nu weer zo snel mogelijk in conditie zien te komen<br />
en hopelijk vol op genieten van mijn mooie gezonde leven<br />
met dank aan mijn donor die mij en mijn man<br />
het geschenk van leven heeft gegevenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-64505197944279122492014-05-31T09:12:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.683-07:00hersteloperatieweer thuis na de herstel operatie<br />
<br />
gelukkig ben ik deze morgen morgen weer wakker geworden in mijn eigen bed<br />
alleen wist ik niet hoe ik er uit moest klimmen<br />
na verschillende pogingen en 5 min roerloos op de rand zitten<br />
kon ik een poging ondernemen om mijn lijf zover te krijgen dat het zich<br />
met handen en voeten overeind wilde hijsen<br />
ik voelde aan mijn buik die het formaat heeft van een tonnetje rond<br />
en dacht met een gelukzalige gedachte HIJ IS WEG<br />
weg is het stoma die zowel mijn leven heeft gered als verziekt<br />
heerlijk om weer gewoon je ondergoed aan te kunnen trekken<br />
zonder gedoe met doekjes , zakjes , plakkers<br />
en als je pech hebt ben je net schoon en begint het hele circus op nieuw<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-7FwILr0fswc/U4n8JrrUnFI/AAAAAAAAAY0/fCrSVUH-GMk/s1600/1979648_221350274740306_1868420619_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://4.bp.blogspot.com/-7FwILr0fswc/U4n8JrrUnFI/AAAAAAAAAY0/fCrSVUH-GMk/s1600/1979648_221350274740306_1868420619_n.jpg" width="318" /></a></div>
wat een zegening dat ik alles zo heb doorstaan<br />
en dat er zo mooi vooruitzicht is om weer helemaal te genezen <br />
<br />
mijn longen die hebben zich in deze hele moeilijke tijd GEWELDIG GOED gehouden<br />
zonder ze zou ik zeker weten dit niet hebben kunnen overleven<br />
in een jaar tijd<br />
twee nieuwe longen er bij<br />
eerst 25 cm darm verloren<br />
een stoma gekregen<br />
een grote breuk gekregen<br />
ca 12 cm darm verloren<br />
buikwand correctie gedaan en de breuk verholpen<br />
stoma terug geplaatst<br />
4 x behandeld voor een dubbelzijdige hernia<br />
op de pijn poli en steeds weer opnieuw<br />
opgericht<br />
wat ben ik een ongelofelijke bofkont<br />
nu ga ik proberen om mijn conditie weer op te bouwen en deze<br />
zomer vol op te genieten van mijn man ,kinderen en kleinkinderen<br />
en van het doodgewone leven<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-91272605398431994992014-01-18T11:27:00.002-08:002016-03-21T06:02:31.702-07:002013 een bewogen jaar Een terug blik op 2013 is een blik op een zeer bewogen jaar , een jaar waarin mijn hele leven veranderde, een jaar met hele hoge pieken en zeer diepe dalen<br />
Een jaar waarin ik van een moe wrak weer een mens werd<br />
Het ging niet vanzelf maar ik kreeg kracht naar kruis<br />
Januari tot maart , een moeilijke tijd waarin ik bijna altijd thuis was<br />
Boodschappen doen kon alleen af en toe als ik een goede dag had en het weer meewerkte <br />
en toen eind maart de grote verandering, de oproep en de succes story van mijn longtransplantatie<br />
het geweldige genieten van de lucht en het grote gevecht met mijn spieren <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
het fantastische genieten om zonder rolstoel en scootmobiel op met vakantie te gaan <br />
niet dat ik wereldrecords kon maken maar gewoon op mijn fiets kon gaan en staan waar ik wou en wanneer ik wilde . zonder dat iemand met me mee moest<br />
toen de akelige rugpijn die een oude vijand van me was en die de kop weer op stak <br />
3x eerder was ik al aan hernia geopereerd dus wist al wel wat ik voelde <br />
toen de diagnose spit was dacht ik al dit gaat hem niet worden maar dacht dat ik de gestelde termijn van 6 weken wel door zou komen <br />
maar niets was minder waar na 4 weken kreeg ik mijn eerste spuit en een week of 6 later de tweede <br />
maar de pijn werd steeds heviger en na een bezoek aan de huisartsen post waar mij en mijn man nog iets heel bijzonders overkwam <br />
we zaten daar apart van de andere patienten , ik met mijn mondkapje op , toen een jonge man naar ons toekwam en vroeg of hij wat tegen me mocht zeggen<br />
na dat ik had gezegt dat dat goed was zei hij tegen me "mevrouw ik wens u Gods zegen toe deze week , en toen ging hij weg .mijn man en ik in verwarring achterlatend<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
om een lang verhaal kort te maken deze vreselijk pijn kwam door een gescheurde darm en er moest een nieuwe zware operatie volgen <br />
25 cm darm werd verwijderd en mijn buik schoon gespoeld , buikvliesontsteking , en een zware griep brachten mijn conditie en gewicht weer tot 0,0<br />
alles was weer weg <br />
dus dat was weer werk aan de winkel, maar zo snel als alles ging na de longtransplantatie zo vreselijk moeizaam ging het nu<br />
maar wonder boven wonder gaat het nu weer goed, ik ben dan ook een dankbaar blij mens <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
heb heerlijk sinterklaas gevierd met mijn familie en fantastische kerst dagen gehad<br />
ben samen met mijn dochter en zus naar de kerstavonddienst geweest , wat voor ons allebei een hevig emotionele dienst was we hebben in stilte heel wat tranen laten gaan ik uit diepe pure dankbaarheid en mijn zus om het verlies van haar man en ik ook weer om haar grote verdriet<br />
dat mensen dit elkaar toch aan kunnen doen <br />
toen een paar dagen na kerst het tragische ongeluk van onze moeders vriend wat een diepe domper op de jaarwisseling was en 2 januari de eerste begrafenis<br />
en 5 januari weer een langgekoesterde wens <br />
Andries en ik waren 35 jaar getrouwd en zijn met onze kinderen een weekend naar de efteling geweest <br />
geweldig was het , kon niet mooier .prachtige kamers ,heerlijk eten ,geweldig getroffen met het weer verder kon ik zoveel fb vrienden krijgen als ik maar wilde en ben ik mensen die ik 100% vertrouwde verloren . mensen die me steunden en mensen die me vertelde dat ik niet zo walgelijk positief moest zijn tegengekomen <br />
maar er gaat niks boven het echte leven, leven met je man je kinderen , en alle mensen die om je heen staan <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ik zal niet meer zo vaak bloggen als eerst maar als er weer wat te vermelden is kom ik het weer vermelden <br />
ik wens iedereen een fantastisch 2014<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-15098187230600751832013-11-05T07:08:00.000-08:002016-03-21T06:02:31.633-07:00Lieve vrienden<br />
Het wel weer eens tijd voor een update <br />
De vakantie was heerlijk ,weer naar het zwembad geweest in eeuwen<br />
Heerlijk weer en alles was gewoon perfect<br />
Toen alle verjaardagen en eind augustus de mijne<br />
Die ik groot en geweldig gevierd heb met heel mijn familie<br />
Onder tussen was ik goed op weg met mijn revalidatie en kreeg al weer een beetje spieren in mijn. armen en was ik druk in de voorbereiding met wat dingen te regelen voor de donorweek <br />
ik had contact opgenomen met de lokale omroep om wat te doen aan de donor week <br />
dat is allemaal nog gelukkig goed in orde gekomen <br />
ondertussen zat ik nog met die stekende pijn in mijn heup en dat trok door tot aan mijn enkel <br />
er waren ondertussen al twee spuiten gegeven om de pijn te verdoven<br />
want uit de scan bleek dat ik in mijn onderste rugwervels een beknelling van een zenuw had maar dat het niet te opereren was om dat het te nauw is dus moet het met pijn bestrijding verholpen worden <br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-0AIGl5ai0aE/Unj7NVfpD_I/AAAAAAAAAS8/XX8Kj0178Ls/s1600/!cid_7A4F0BAF5E7A42468A67BF3FBFCBAC76@LAPTOPASUS.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a>ook heb ik in sept. een heerlijke dag gehad met de vereniging Harten Twee <br />
daar ontmoette ik een {lotgenootje } helaas staat zij na 5 jaar nog steeds op de wachtlijst , samen met haar moeder . ik was met mijn buurtje die in al die jaren dat ik op de wachtlijst stond zo trouw mijn groenten en fruit van de markt mee nam en ook met me naar de longarts ging<br />
het ging goed met me en ik ben dan ook een gelukkig mens , nooit meer benauwd ben ik meer geweest heerlijk ik kan het wel van de daken schreeuwen zo fijn als dat is ,maar nooit zal ik vergeten hoe het was en daarom zal altijd en elke dag dankbaar blijven .maar drie weken terug kon kreeg ik problemen met plassen . ik moest heel vaak naar de wc maar kon eigenlijk niet plassen toen ben ik op zondagmorgen naar de huisartsen post gegaan en verteld dat ik een hernia had en bijna niet maar kon plassen . daar hebben gelijk twee kannen urine uit mijn blaas gehaald en werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis in Nieuwe Gein omdat ik daar alles on de supervisie van de longtransplantatie doe ivm medicatie voor die transplantatie . nu lag ik daar en een verpleegster wil de me wassen de volgende morgen maar dat deed zo,n pijn dat ze er een dokter bij heeft gehaald<br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-WYBEMMIA378/UnkE9Q8hzsI/AAAAAAAAATk/9Vg1jGOUfIg/s1600/1380317_10201633582914218_83674179_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><br /></a>ik moest gelijk door de st scan en een om een uur of vier kwamen er twee dokters aan mijn bed . gelukkig was mijn zoon er , en ze vertelde dat ze heel slecht nieuws hadden .in mijn darm was een gat ontstaan en zo liep er allerlei viezigheid mijn buikholte in , ik zou met spoed worden geopereerd<br />
en moest mijn man en andere kinderen bellen dat ze nog even mochten komen <br />
want er zat veel risico aan deze operatie en dat de kans op overlijden zeer wel aanwezig was<br />
nu ben ik meestal erg positief ingesteld maar deze kwam erg hard aan <br />
de volgende morgen werd ik wakker met 25cm minder darm en een stoma voor ontlasting<br />
helemaal in elkaar zat ik daar had ik nog nooit aan gedacht<br />
het goede nieuws is dat het allemaal weer terug geopereerd kan worden maar dat er wel een jaar misschien mee gemoeid zal zijn eerst helemaal in topconditie wat betreft ,longen en rug <br />
hier zal ik geduldig in moeten zijn<br />
zo heeft mijn longdonor mijn leven voor de tweede keer gered want met die ouwetjes had ik het nooit meer gered<br />
hoe gelukkig moet je zijn als dit je overkomt in een ziekenhuis<br />
anders had ik dit gewoon niet overleefd<br />
<br />
zo nu zijn jullie allemaal weer op de hoogte van het wel en wee van mij <br />
hopelijk is de volgende blog gevuld met allemaal goed nieuws<br />
gerda<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-0AIGl5ai0aE/Unj7NVfpD_I/AAAAAAAAAS8/XX8Kj0178Ls/s1600/!cid_7A4F0BAF5E7A42468A67BF3FBFCBAC76@LAPTOPASUS.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><br /></div>
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-24491950442886417372013-08-25T12:20:00.001-07:002016-03-21T06:02:31.646-07:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Vandaag vieren we de verjaardag van onze kleinzoon Aiden<br />
Wat gaat de tijd toch hard<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
het was heel gezellig en ik kreeg van mijn dochter een mapje foto,s die ze had gemaakt op de avond van de oproep voor transplantatie</div>
<div style="clear: both; text-align: center;">
heel wat ging er door me heen toen ik ze allemaal terug zag en daarom zal ik er een paar hier op mijn blog laten zien </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="clear: both; text-align: center;">
vijf maanden geleden was het zover toen de telefoon hier ging en het wonder van de transplantatie mocht gebeuren . ik wist heel niet dat er foto,s van genomen waren dus alles kwam weer even terug </div>
op deze foto ,s zijn alle onderzoeken al gebeurd en zitten we te wachten op bericht of de operatie doorgang kan vinden <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
de testen waren allemaal </div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-Pa3b1f7ev1w/Uhoo4ItXkiI/AAAAAAAAAPk/c4e6REGuVOI/s1600/1146592_437118443071546_1692102582_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Pa3b1f7ev1w/Uhoo4ItXkiI/AAAAAAAAAPk/c4e6REGuVOI/s1600/1146592_437118443071546_1692102582_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/-Pa3b1f7ev1w/Uhoo4ItXkiI/AAAAAAAAAPk/c4e6REGuVOI/s1600/1146592_437118443071546_1692102582_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a></div>
<br />
gedaan en toen was het wachten op de toestemming dat alles goed was en we er aan mochten beginnen en de foto,s hier onder zijn van de volgende dag GOED GEGAAN op de ic<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
de rest weten jullie wel maar het was best bijzonder om er weer eens bij stil te staan en dat het nu na 5 maanden zo anders is geworden</div>
<div style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-bSmch2H0_1g/Uhos9z5w3uI/AAAAAAAAAQM/13vWlbSFq1s/s1600/534992_437119849738072_1951961305_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><br /></div>
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">5 maanden dat is kort om te revalideren </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">dat is lang als je ergens op wacht </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">dat is overweldigend als je weer gewoon adem kan halen , je kleinkinderen kan knuffelen </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">zonder bijna te stikken en dat het zwart voor je ogen word als de bel gaat</span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">of als je de telefoon bijna niet meer kan opnemen als je er voor lopen moet </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">5 maanden is kort als je een geliefde verloren bent , als je heimwee hebt naar die gene</span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">5 maanden is lang als je bijna 7 of 8 jaar nooit meer hebt gewinkeld</span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">als je nergens meer aan mee kan doen , als je alleen nog toeschouwer bent</span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">5 maanden is een wonder van liefde door mijn donor gegeven </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">5 maanden lang heb ik elke dag aan je gedacht</span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">aan je nabestaanden , je geliefden die je moesten missen </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">maar ik hoop dat alle nabestaanden van iedere donor mogen beseffen wat voor onnoemelijk geluk ze ons de ontvangers hebben gegeven </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">zuinig zal ik op mijn longen zijn , sporten , gezond eten en dankbaar voor iedere dag </span><br />
<span style="background-color: #f3f3f3; color: blue;">nooit zal ik de datum van de transplantatie vergeten </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: blue;"></span></div>
<span style="color: black;"></span><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-1476502847769394262013-06-30T03:15:00.001-07:002016-03-21T06:02:31.629-07:00Een mijlpaal een domper en liefde Ik keek er zo naar uit de mijlpaal , drie maanden met lucht , leven , toekomst visie<br />
Ik mag weer auto. rijden , naar de kerk en de eerste uiterst voorzichtige periode was voorbij<br />
Het leven lacht me weer toe<br />
Op de fiets naar mijn moeder , de markt en samen met Andries op de fiets<br />
Ik bruis van de energie . Misschien komt het omdat ik zoveel in te halen heb<br />
Maar mijn eigenwijze lijf zegt hoo. Niet te snel , rustig aan<br />
Haha<span id="goog_1168166638"></span><span id="goog_1168166639"></span><br />
Mijn fysio zegt dat hij kettingen aan mijn enkels moet binden omdat ik veel te snel zou willen<br />
Maar heel langzaam komen er spieren te voorschijn <br />
Wat is het toch een wonder dit allemaal zo maar kan<br />
Ik heb dinsdag middag mijn tuintje mooi en schoon gemaakt en ben op de fiets naar mijn moeder gegaan niks aan de hand<br />
Toen ik thuis kwam was ik zo koud dat ik dacht , nou als ik maar niet ziek ga worden een uur later had ik dik 40 graden koorts<br />
Nou als iets niet bij me past dan is het dat want volgens mij heb ik zelfs nog nooit verhoging gehad<br />
na een telefoontje naar het St. Antonius moest ik meteen komen<br />
nee absoluut niet met de eigen auto maar met de ambulance<br />
daar ging ik dus weer <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
dat was echt wel een dikke domper , weer naar het ziekenhuis en de gedachte dat het hier wel eens om een afstoting kon gaan schoot door me heen <br />
de hele avond werden er van allerlei onderzoeken gedaan en was het vooral wachten op wat er gevonden zou worden ,on kwart voor twee in de nacht werd ik naar een kamer gebracht waar ik als een blok in slaap ben gevallen zo moe was ik <br />
ik heb nergens meer aan gedacht en de volgende dag zou ik het wel weer zien <br />
de dokter kwam me vertellen dat er een longontsteking zat en dat er ook een bacterie in mijn bloed zat , bloedvergiftiging zei ze en dat ik een bronchoscopie zou krijgen <br />
dat werd de volgende morgen al meteen gedaan . de ontsteking en heel veel vast zittend slijm werden er weg gezogen en op kweek gezet <br />
de eerste paar dagen kreeg ik AB via het infuus en toen gelukkig per tablet zo dat ik thuis verder kon <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
zo heeft zo,n transplantatie ook heel wat impact op de mensen om me heen <br />
gisteren kwam ik even bij mijn buurvrouw en haar dochter zei <br />
ik ben donor geworden ,""toen ik zag wat deze transplantatie voor jou gedaan heeft , en hoe anders je leven nu is dacht iik dat ga ik ook doen """"<br />
dus daar stond ze dan een lief jong meisje dat trots haar donor codicil liet zien <br />
mijn hart stroomde vol van dankbaarheid . te meer omdat dit al de tweede jongere was die dit voor mij deed <br />
de zoon van mijn beste vriendin deed het namelijk ook voor mij <br />
ik beschouw deze aan meldingen als een persoonlijke gift aan mij en ben hun dankbaar voor mijn nieuwe leven en de liefde die ze mij geven door dit gebaar<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ik dank God dat ik dit allemaal mag beleven <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-14787174219670916932013-05-16T10:24:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.631-07:00de stand na 6 weken de eerste 6 weken zijn voorbij en ik ben geweldig vooruit gegaan <br />
ik kan nooit verwoorden wat voor geluks gevoel ik heb <br />
en hoe grenzeloos dankbaar ik ben dat mij dit mocht overkomen <br />
mijn leven lijkt helemaal niks meer op het leven dat ik voor de transplantatie had <br />
ik ben geen enkele keer benauwd geweest en kan moeiteloos weer veel dingen doen <br />
alles wel op mijn gemak maar ik doe het toch maar <br />
toen ik op de wachtlijst kwam heb ik er vaak aan gedacht hoe het zou zijn <br />
om gewoon de dingen te doen die ik vroeger ook deed <br />
ik dacht dat word een opnieuw geboren worden <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
en dat is het dan ook , gisteren fietste ik door het dorp en zag allerlei bloemen langst de sloten staan <br />
ik voelde me als een kind en moest me bedwingen om niet op het gras te gaan zitten en bloemen te plukken <br />
ik heb het maar niet gedaan want ik ben toch al een bezienswaardigheid hier in het dorp <br />
als ik boodschappen ga doen houden mij allerlei mensen aan om me te vertellen wat een groot wonder het is dat ik zo kort na zo,n ingrijpende ingreep al zelf weer dingen doe <br />
en een wonder is het <br />
ik zei tegen mijn dokter dat het net was of het al honderd jaar zo was, zo vertrouwd voelen deze longen . zo gewoon bij mij horend<br />
nu ben ik druk in de weer om een beetje conditie op te bouwen en doe zo veel mogelijk oefeningen <br />
om mijn spierloze lichaam weer op te bouwen <br />
ik doe mijn uiterste best ondanks de vreselijke spierpijn , maar daar laat ik mezelf niet door tegenhouden <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-19063071368514309612013-04-15T10:20:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.639-07:00en toen was het zoveren toen was het zo ver HET telefoontje zomaar uit het niets <br />
s avonds om half 10 ging mijn telefoon die eigenlijk nooit gaat <br />
mijn man die in de keuken was riep paniekerig naar mij dat mijn telefoon ging<br />
toen ik hem op nam had ik een dokter aan de lijn die me vertelde dat er waarschijnlijk longen voor me waren en of ik niet ziek was <br />
toen bleek dat ik niet anders dan anders was zou er over ongeveer 20 min een ambulance voor de deur staan <br />
Andries en ik schoten gelijk in actie .Andries heeft onze kinderen gebeld en ik mijn moeder toen zijn we naar boven gegaan en ik heb een lekker warm huispak aangetrokken en Andries heeft de spullen gepakt die al zo lang klaarstonden en toen was het al zo ver <br />
wij samen in de ambu en onze kids er achter aan <br />
ik was totaal niet zenuwachtig ik was blij want ik kon bijna niet meer leven zo het nu ging <br />
de hele winter heb ik achter glas gezeten <br />
in het ziekenhuis moest ik allerlei testen doen ,foto maken door de scan enz en toen wachten op de longen en hopen dat het door kon gaan , dat laatste half uurtje vond ik het wel spannend want je weet dat het altijd als nog kan worden afgeblazen <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
en het wonder ging gebeuren het kon doorgaan , de match was perfect<br />
nou dan gaat het allemaal zo snel en voor je het weet ben je op de ok <br />
ik had van te voren afgesproken met Andries dat wanneer ik op de ok zou zijn , zij allemaal naar huis zouden gaan en niet in het ziekenhuis zouden blijven dat vond ik prettiger<br />
<br />
en toen ik de volgende dag weer bij kwam uit mijn narcose en mijn man en kinderen hoorde kwam er een overweldigend geluks gevoel over mij heen <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
pijn had ik niet door de goede pijn bestrijding en ik kwam tot besef dat ik niet benauwd was <br />
<br />
groot is mijn dank aan de held die had besloten dat na zijn of haar overlijden mijn leven weer levenswaardig worden mag en terdege besef je dat er aan de andere kant mensen verdriet en pijn hadden om een geliefde maar dat door mij ook een stukje van mijn donor mocht blijven leven <br />
ik zal er zo zuinig op zijn als maar mogelijk is en het nooit vergeten <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-68377873144317550502013-03-23T09:17:00.001-07:002016-03-21T06:02:31.689-07:00wachten ..................................het is al weer een tijdje geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt<br />
de lange , lange winter maakt dat mijn dagen in een eentonig langzaam ritme<br />
allemaal het zelfde zijn . en maakt ook dat mijn optimistische karakter een deuk heeft opgelopen<br />
het lange wachten begint heel ons gezin in een langzame wurggreep te krijgen<br />
we zitten met ons allen er naar uit te kijken , te hopen , te fantaseren als......<br />
maar ook begint er angst te ontstaan bij mijn dochter als de telefoon gaat s avonds dan ..........<br />
en bij mijn man die altijd grote stukken ging fietsen maar nu om de deur blijft want als ..............en bij mijn moeder die zo bang is voor alles wat ziekenhuis is<br />
de spanningen lopen op<br />
het duurt ook al zo lang<br />
ik zeg het ook tegen de mensen die vragen , hoe lang sta je nu al op die wachtlijst<br />
ik ben eigenlijk al over de datum met een grap<br />
maar het word wel steeds moeilijker , de boel draaiend te houden<br />
het word tijd dat de lente zich een weg baant door de kou<br />
en dat ik dan weer eens op mijn scootje het dorp in kan <br />
heerlijk zelf, zonder hulp <br />
of misschien tijd voor een nieuw leven <br />
ik bid en hoop<br />
dat ik ook eens wat met mijn klein kinderen doen kan<br />
en niet alleen toekijken hoe de anderen met ze fietsen , spelen enz<br />
dat ik ook weer eens een weekendje weg kan met mijn man zonder auto vol hulpmiddelen<br />
en dat we samen kunnen wandelen, winkelen <br />
ohh ik mis deze dingen maar hij ook <br />
alles moet hij alleen doen , naar verjaardagsfeestjes, de tuin [ die ik altijd graag deed , en waar hij een hekel aan had ] vaak de boodschappen <br />
en zo zijn er nog veel meer kleine dingetjes die allemaal op hem zijn terecht gekomen<br />
overal waar ik kom word er gevraagt hoe het met me gaat<br />
heel lang heb ik het hier in het dorp aardig stil kunnen houden maar nu niet meer<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
gelukkig is er ook nog het voet balveld waar ik zo wie zo al nooit kwam en waar alles gewoon is zo als het was voor hem <br />
zo als het plantje op deze foto zich een weg weet te banen dwars door het grijze asfalt zo hoop ik dat mijn leven zich mag vernieuwen wanneer er ooit een donor voor mij zal komen<br />
en dat het orgaan dat ik zal krijgen nog vele jaren verder zal mogen leven<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ik zal er in ieder geval verschikkelijk zuinig op zijn als het mogelijk is , onder tussen carpe diem !!!<br />
houd goede moedAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-91012340650402547892013-01-27T11:20:00.001-08:002016-03-21T06:02:31.700-07:004 jaar de nieuwe maand in het nieuwe jaar is al weer langzaam naar zijn eindje aan het gaan<br />
en in mijn gedachten ga ik ik 4 jaar terug<br />
toen lag ik in het ziekenhuis voor de screening voor de wachtlijst voor een longtransplantatie<br />
ik lag daar met een jonge man van ongeveer 45 jaar die toen al opa was <br />
dat vond ik heel jong voor een man . deze man leefde voorlopig bij zijn moeder want hij had geen eigen huis en moest daarom naar een verpleegtehuis ik weet nog dat hij vreselijk bang was<br />
om bv onder de douche te gaan , hij durfde nergens heen <br />
ik heb hem nooit meer gezien maar heb nog dikwijls aan hem gedacht<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
het leek me leven in de hel als je zo vreselijk bang door het leven moest gaan<br />
wij lagen samen zo een beetje te kletsen en hij dacht dat hij zo maar snel aan nieuwe longetjes geholpen zou worden<br />
ik hielp het hem hopen , wist ik veel dat het zo verschrikkelijk lang zou duren<br />
<br />
nu 4 jaar later wacht ik nog steeds en ben onderweg wat lotgenoten verloren<br />
zoals Piet . we zaten met elkaar in een revalidatie club in het ziekenhuis<br />
grote goede piet goedlachs en vrolijk met in zijn portomonee een foto van zijn vrouw en tiener kinderen<br />
trots liet hij hem zien en hij stond al op de wachtlijst, ik heb zo voor hem gehoopt maar gaandeweg het traject is piet afgehaakt<br />
de laatste keer dat ik hem zag lagen we samen in het ziekenhuis<br />
ik lag op een zaaltje naast die van hem en herkende zijn stem, maar lag zelf aan het infuus dus kon niet kijken of hij het werkelijk was ...... dus wel<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
we hebben samen nog even gezellig gekletst en de volgende keer was Piet er niet meer<br />
en nu wacht ik zelf al zooo verschrikkelijk lang <br />
mijn levensruimte is voornamelijk beperkt in de wintermaanden tot mijn huis<br />
en alles doe ik via de pc <br />
daar ontmoet ik vrienden, lotgenoten , koop ik allerhande dingen zoals kleding en alles wat ik zoal nodig heb<br />
want hoe langer het wachten duurt hoe minder echte mensen je tegenkomt<br />
zelf kan je nergens naar toe en de meeste mensen hebben gewoon druk met zich zelf<br />
en dan zie je dat er een golf van belangstelling op gang komt op het moment dat er iets gebeurt met een lotgenoot <br />
vrienden genoeg <br />
te veel misschien wel<br />
met allemaal een mening , een woord goede raad , <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
kaarsjes , gebeden , duimen<br />
maar deze week kwam mijn eigen vriendin met een klein bloemetje <br />
zo maar ff een bakkie , niet zo lang , dan word je te moe <br />
gewoon lieve echte belangstelling<br />
wat doet dat toch goed, zomaar en niet omdat het moet<br />
dank je wel lieve mensen die er soms even voor me zijn Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-37656827027044115172012-12-15T09:14:00.000-08:002016-03-21T06:02:31.665-07:0015 december 2012vandaag is het zaterdag 15 december<br />
ik geef dit blogje deze titel mee omdat ik na deze keer geen datums meer ga vermelden <br />
ik ben er op geattendeerd dat het niet verstandig is om de datum bij bepaalde dingen te zetten <br />
met het oog op mogelijke na bestaanden van mijn eventuele donor<br />
ik heb daar goed over nagedacht en heb besloten om het niet meer te vermelden<br />
maar deze keer moest ik het nog een keertje doen <br />
omdat vanavond mijn moedere haar verjaardag zal vieren met al mijn zusjes en mijn broer en alle neefjes en nichtjes en onze kinderen <br />
alleen ik zal er niet bij zijn , mijn lijf wil niet meer <br />
ik kan niet meer in de avond naar buiten in de kou dat gaat niet meer <br />
trouwens ik moet heel veel dingen gewoon afzeggen <br />
wij hebben een grote familie en al de verjaardagsfeestjes en kraambezoekjes en bijeenkomsten die er zijn daar ga ik al een tijd niet meer naar toe<br />
ik kan het gewoon niet meer vol houden . de gewone dagelijkse dingen alleen al daar heb ik mijn handen meer dan vol aan<br />
ik ga nog wel elke week een keertje naar mijn moeder als ik me goed voel en Andries brengt me er naar toe met slecht weer<br />
ik had zo gehoopt dat dit 2012 mijn laatste benauwde jaar zou zijn maar ik heb de hoop al laten varen dat het nog zal gaan gebeuren<br />
daarom de bakens maar weer verzetten en hoop houden op het volgende jaar, wel hoop ik dat dit mijn allerlaatste benauwde winter zal zijn , hoe dan ook <br />
ik zit veel thuis , eigenlijk moet ik zeggen ik zitbijna altijd thuis en dan duurt de donkere winter wel eindeloos lang<br />
in januari moet ik weer naar Nieuwe gein voor controle<br />
en zo kabbelt mijn leven [of wat daar voor moet doorgaan ] maar voort<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
we blijven goede moed houden maar heel veel bijzonders is er niet te vertellen<br />
ik wens iedereen gezegende kerstdagen en een voorspoedig 2013Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-22002325333171019472012-10-27T08:29:00.002-07:002016-03-21T06:02:31.642-07:00<div>
<br /></div>
de herfst is weer in het land en de eerste koude nachten zijn ook weer een feit<br />
de zomer is gelopen en daarom zit ik zo eens terug te denken aan de afgelopen maanden<br />
twee klein kindjes heb ik gekregen , reden om dankbaar voor te zijn , en allebei de doopdiensten heb ik mee mogen maken prachtig was het , genoten heb ik er van<br />
maar nu komt de donkere koude tijd er weer aan de tijd dat alle longpatienten geen kant op kunnen ten minste ik niet , als het zo koud is kan ik eigenlijk gewoon de deur niet meer uit<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-dvivuMW4Vqo/UIv1lOlVduI/AAAAAAAAAIA/ayFnFxuPYBU/s1600/imagesCA3GUDT6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-dvivuMW4Vqo/UIv1lOlVduI/AAAAAAAAAIA/ayFnFxuPYBU/s1600/imagesCA3GUDT6.jpg" /></a></div>
de allerkleinste dingen kosten gewoon de grootste moeite ,elke dag opnieuw moet je alles uit de kast halen om de gewone dingen van het leven zoals , koken , kleine huishoudelijke dingetjes en de verzorging van je zelf en alle andere dingetjes aanzien die je altijd met het grootste gemak kon doen en die nu door je man en je dochter gedaan worden<br />
het leven is vooral in de koude maanden een gevecht om te overleven<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
om elke dag jezelf weer op te laden om vooral zoveel mogelijk in beweging te blijven<br />
iedere dag zit ik op mijn stalen ros en de afstand word steeds korter en de fietstijd word steeds langer<br />
. ik had van mijn lang zal ze leven niet kunnen bedenken dat ik nu al zoveel jaar een hometrainer in mijn woonkamer zou hebben staan en dat ik er elke dag gewoon op zou klimmen ook al haat ik het kreng<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
de fietstijd die ik kan afleggen is twee minuten dat is twee minuten minder dan voor een goed jaar geleden wel fiets ik even ver in km maar doe er dan ook twee keer zo lang over. na die twee minuten hang ik uitgeput en hijgend over het stuur wezenloos naar adem snakkend en na een paar minuten herhaald het hele circus zich weer en dan beklim ik ook elke dag een berg die de naam trap draagt oh God wat een monsterlijk ding maar als ik niet in de kamer slapen wil [en dat wil ik niet ] zal ik die berg toch moeten beklimmen<br />
<br />
eerst naar de wc want anders ben je zo benauwd dat je in je broek moet plassen dus eerst maar de toilet en dan voor de trap even goed uitrusten<br />
,dan klim je de berg op tot het eerste rust station dat is ongeveer zo hoog dat je je armen op het overloop kan liggen en dan uitrusten en als je hart weer in een rustig tempootje slaat en er genoeg lucht aanwezig is dan de top en blij dat we het weer hebben gehaald<br />
gelukkig is er in de winter de pc waar je met lieve mensen schrijft , elkaar moed in spreekt en moppen tapt<br />
ook al zijn we allemaal bepaald niet de meest gezonde mensen die je maar kan bedenken<br />
maar ik hoop toch echt dat mijn langste wachttijd er nu op zit<br />
ik had nooit gedacht dat het zoo verschrikkelijk lang zou duren maar ja het zij zo<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
ondertussen blijven we maar gewoon door gaan en hopen en bidden dat ik gauw aan de beurt mag zijn<br />
en dat ik ook ooit weer eens een lange wandeling zal kunnen maken en weet ik veel wat ik allemaal graag zou willen doen<br />
duizend en een wensen heb ik of eigenlijk wensjes want heel veel ongewone dingen wens ik niet<br />
gewoon leven , echt leven en naar buiten kunnen wanneer je maar wil<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
heerlijk kom maar opAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-63613846503230974332012-10-11T10:45:00.002-07:002016-03-21T06:02:31.679-07:00de wachtlijst<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
het is eindelijk weer officieel ik ben weer transplantabel<br />
woensdag ben ik met andries naar het st Anthonius geweest en heb te horen gekregen dat ik weer in het team besproken ben en dat ik hoog op de wachtlijst sta voor de transplantatie van twee nieuwe longen<br />
God wat een opluchting voor met name andries , die het de laatste tijd zo zwaar heeft<br />
hij heeft de moed al bijna laten zakken<br />
laatst zei hij tegen me ïk geloof er niet meer in , jij komt gewoon nooit aan de beurt "<br />
nu moet ik wel zeggen dat het een loezwaar traject is dat verschrikkelijke wachten<br />
het is nu ruim 4 jaar geleden dat het hele longtransplantatie verhaal begon te spelen , dat trekt een zware wissel op het hele gezin.<br />
alles staat in het teken van de mogelijk op handen zijnde operatie ,<br />
maar ik ben er helemaal klaar voor<br />
woensdag in de wachtruimte van het ziekenhuis kwamen we twee mannen tegen en zij vertelde hoe zij een totaal nieuw en ander leven ze hadden gekregen na de transplantatie<br />
ik zag andries gewoon opleven , hij kreeg van die positieve verhalen weer wat nieuwe moed<br />
ik zelf moest wel even slikken toen ik hoorde hoe kort zij maar hadden gewacht maar dat gaat gewoon zo de aller beste mach voor de beste ontvanger en dat is maar goed ook<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ik hoop toch zo verschrikkelijk dat ik nu snel aan de beurt mag komen en dat het nu gewoon van een leien dakje zal gaan voor zo ver dat kan natuurlijk , maar ik bedoel dat mijn lichaam me nu niet meer in de steek zal laten<br />
ik ben blij dat ik op de wachtlijst mocht komen<br />
dat ik ondanks al de benauwde buien , de teruggang van mijn gezondheid<br />
het zware geestelijke verwerken van alles ,wat er toch ook wel aan zit<br />
ook gewoon hoop heb mogen hebben , vooruitzicht, toekomstvisie<br />
wat is het toch geweldig dat er mensen zijn die hun organen na hun leven gewoon doorgeven<br />
maar wat is het toch ook jammer dat er zo veel goede organen niet voor transplantatie gegeven worden<br />
de meneer die we tegenkwamen zei het zo mooi<br />
ik ben zo dankbaar aan de nabestaanden van mijn donor dat ik hier mag zitten<br />
ik zou ze alles wat ik heb wel willen geven<br />
geweldig<br />
met tranen in mijn ogen heb ik ze aangehoord en dacht<br />
misschien ook voor mij ..........<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-14363097635275489292012-09-27T05:08:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.627-07:00de grote voorbereiding<br />
<br />
het is al weer een tijdje geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt , dat kwam, omdat er niet zo heel veel te vermelden was . heel rustig aan wacht ik maar af hoe het gaat met alle ontwikkelingen<br />
gisteren was het eindelijk zo ver , ik mocht naar het ziekenhuis voor het darm onderzoek<br />
dinsdag moest ik beginnen met liters laxeerdrank te drinken en met vasten<br />
om 4 uur heb ik nog twee bischuitjes genomen met een cup a soup en toen kon het grote feest beginnen<br />
heel de avond heb ik op de wc gezeten nou ik kan je vertellen dat het bepaald geen pretje was<br />
in mijn lotgenoten groepje zitten ook een paar meiden die de ziekte van Crohn hebben die moeten dit soort onderzoeken geregeld laten doen . ik heb diep respect voor ze<br />
en toen op woensdag middag het onderzoek in Nieuwe Gein<br />
het moest onder narcose dus heel veel krijg je er zelf niet van mee tot je weer wakker word<br />
de dokter zei me dat er een poliep was verwijderd, dus daar ben ik dan meteen weer mooi van verlost<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
en nu hoop ik dat alle tegenslagen geleden zijn<br />
en dat mijn lichaam zich van af nu zich keurig netjes gedraagt<br />
zodat ik het groene licht krijg van het transplantatie team en dan wachten op een donor<br />
zelf ben ik er nu wel klaar voor ,ik heb alles al honderd keer doorgedacht<br />
en alles al tientallen keren met mijn gezin besproken<br />
de risico,s door gesproken want ik weet heel goed dat deze levensgroot aanwezig zijn<br />
maar ik ga er voor<br />
de kans op leven grijp ik met twee handen aan<br />
daar zal ik alles voor doen en alles voor laten<br />
4 okt heb ik een telefonische vervolg afspraak met de MLD arts en dan zal hij me<br />
hopelijk vertellen dat alles in orde is<br />
en dan wachten op het verlossende telefoontje ....................................<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-89029795134281382572012-09-05T04:49:00.001-07:002016-03-21T06:02:31.698-07:00en weer oma hoogste tijd om maar weer eens bij te praten<br />
<br />
ja het is echt waar ik ben al weer oma geworden deze keer van een prachtige kleinzoon<br />
Aiden is zijn naam en zijn doopnaam is Andries Jan-Henk<br />
nou als dat geen naam is die bij ons past dan weet ik het niet meer<br />
na onze Evi nu Aiden . Nicki mocht het vertellen op zondagmorgen werd ik door haar gebeld en ze zei<br />
oma de baby is geboren<br />
ik was er even stil van zo snel had ik het niet verwacht<br />
nou dat was weer een dikke pleister op de wond want ondertussen ben ik dij de MDL arts geweest en moet ik toch een extra onderzoek in mijn darmen<br />
dat gaat onder lichte narcose gebeuren en dan kijken ze wat er voor ongerechtigheid aanwezig is en als het te behandelen is word dat meteen gedaan<br />
dus ik heb er weer een nieuwe dokter bij gekregen<br />
ik heb het gevoel of ik op ieder gebied van het menselijk lichaam een andere specialist heb<br />
dus er is geen mens dat beter verzorgt word dan ik<br />
op 30 augustus ben ik weer een jaartje ouder geworden maar heb er helemaal niks aangedaan ik ben gewoon te moe ik krijg het niet meer voor elkaar om koffie te presenteren enz<br />
normaal doen mijn dochters dat maar die zijn allebei nog kraamvrouw dus dat ging niet<br />
en afgelopen zondag is Evi gedoopt dat was ook wel weer spannend of ik naar de kerk zou kunnen met mijn scootje want met de auto word het al moeilijk om dingen te doen ik ben zo moe van alle emoties dat ik gewoon soms niet eens meer kan bewegen want dan heb ik het gevoel dat mijn keel word dicht geknepen<br />
maar laat ik niet klagen iedereen om me heen is gewoon lief voor me<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
dit is Nicki met Aiden<br />
ze is nu een trotse grote zus<br />
en dan nu de transplantatie van Andrea wat spannend weer<br />
mijn gedachten en gebeden gaan uit naar haar twee jongens en haar moeder en verdere familie<br />
als lotgenootjes hebben we toch een fijn contact opgebouwd en dus ben je er voor je gevoel<br />
ook bij betrokken<br />
laten we hopen dat alles goed mag gaan en dat voor mij de langste tijd van wachten ook is aangebroken<br />
want ik ben er zo aan toe en het grote risico dat aanvaard ik van ganse harte<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
op hoop van zegenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-71793785048622880472012-08-16T04:54:00.001-07:002015-05-26T05:44:52.640-07:00eindelijk weg die Avium bacteriehallo allemaal vandaag maar eens even de stand van zaken weer op een rijtje<br />
aller eerst een heel goed bericht gekregen mijn kleine lastpak [bacterie] heeft gelukkig zijn beleg opgegeven gisteren kreeg ik de uitslag dat hij niet meer is aangetroffen en dat ik er nu helemaal klaar mee ben<br />
God zij gedankt en dus mag ik na 31 aug stoppen met alle anti biotica<br />
nu hoop ik dat met het stoppen van deze pillen ook allerlei bijwerkingen gaan verdwijnen zoals branderige ogen en dat ik weer een beetje verlichter de wereld kan zien<br />
maar helaas had de dokter ook een wat minder nieuws bij de scans van twee weken terug was er toch weer iets gevonden wat mijn transplantatie in de weg kan zitten<br />
er was zo zij mijn dokter iets gezien in mijn darmen wat daar niet hoort te zijn dus moet ik naar de maag/lever/darm arts voor verdere onderzoeken<br />
nu had ik wel geregeld pijn in mijn zij maar ik dacht echt dat dat kwam van de AB ,laten we allemaal hopen dat er niks gemeens voor de dag komt want de moed begint met name andries behoorlijk in zijn schoenen te zakken. hij zei dat het zweet hem aan alle kanten uit barstte toen hij dit vervelende nieuws hoorde<br />
het zit me dan ook niet mee en hem natuurlijk ook niet<br />
eerst was ik te goed voor een longtransplantatie en toen ik eindelijk toch op de wachtlijst mocht ben ik steeds te slecht geweest. steeds als we denken yes dan komt er iets tussen<br />
maar we gaan de moed niet opgeven ik althans niet never<br />
ik ga tot het gaatje en als het moet er door heen<br />
alles maar dan ook alles zal ik doen wat maar nodig is als het kan , ik wil die<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
en genieten van het gewone dagelijkse leven<br />
en van mijn kinderen en kleinkinderen samen met andries<br />
gewoon weer eens op vakantie zonder bus met allerlei hulpmiddelen<br />
gewoon eens naar de markt op een drukke dag<br />
gewoon weer naar de kerk en weer kunnen zingen zonder ademnood<br />
gewoon fietsen en wandelen al is het maar naar de supermarkt<br />
ooit naar de dierentuin de efteling of het dolfinarium<br />
want dat heb ik nicki belooft als oma ..............................<br />
dus lieve mensen bid voor me dat ik het allemaal mag beleven<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<span id="goog_1550745069"></span><span id="goog_1550745070"></span><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-81078680263691541812012-07-29T01:29:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.696-07:00hoera een kleindochter<br />
<br />
de maand julie zit er al bijna weer op <br />
het was een volle drukke maand met de vakantie en de geboorte van een prachtig mooi meisje <br />
wat is het toch geweldig om zo,n lief klein mensje te mogen liefhebben <br />
onschuldig en hopelijk een mooi leven voor de boeg<br />
vorige week zaterdag op zondagnacht is ze geboren ,kwart over twee ging de telefoon en we wisten meteen dat het onze zoon zou zijn met nieuws <br />
andries en ik schoten overeind en in paniek konden we de telefoon niet zo gauw vinden ,want we waren op vakantie in een huisje . daar is alles net even anders dan thuis<br />
een gelukkige vader vertelde ons dat alles goed was gegaan en dat ze een dochtertje hadden gekregen. fantastisch na eerst een zoon dus nu een dochter EVI is haar naam<br />
wij op zondag morgen meteen weer richting huis om onze kleindochter te bewonderen<br />
en nu zijn we weer thuis en gaat het gewone leven weer aanvangen<br />
nog 1 maandje geduld en als het goed is ben ik eindelijk weer transplantabel ik kan het bijna niet afwachten want ze worden zo broodje nodig die donor longen<br />
ik kan bijna helemaal niks meer in een keer ik moet overal rusten ,wachten ,blazen ,hangen,ook als ik in een auto moet stappen word mijn keel dichtgeknepen vreselijk <br />
ook voor de mensen om me heen word deze ziekte nu wel loodzwaar vooral voor andries en de kinderen . ik zie de wanhoop in hun ogen als ik een benauwde bui heb en niet zo snel op adem komen kan .zelf heb ik me er bij neer gelegd dat ik alleen nog maar een soort van toeschouwer geworden ben maar verdriet doet het wel . ik kon bijna de trap niet op komen om mijn klein kindje te zien dat is verschikkelijk moeilijk .ook voor alle mensen die er bij zijn op dat moment<br />
je ziet dat niemand er mee om kan gaan .ik hoop zo dat het nu de langste tijd heeft geduurd en dat ik in ieder geval een klein beetje stabiel zal blijven tot de transplantatie <br />
en nu gaan we voorzichtig kijken naar de volgende maand waar als alles goed zal gaan mijn 4de kleinkindje geboren zal worden en ik in een nieuwe fase komen zal<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-73895627793043378272012-06-27T06:25:00.001-07:002016-03-21T06:02:31.692-07:00de laatste ronde ??27 juni 2012<br />
hoi allemaal <br />
vandaag maar weer eens mijn blogje bijwerken <br />
het is al weer een poosje geleden maar ik ben zo druk geweest met niks dat ik gewoon geen energie meer had voor de schrijverij. de eerste week van juni is zo als ieder jaar een verjaardag week .<br />
nu ga ik niet meer s,avonds naar verjaardagen want dat is gewoon niet meer te doen <br />
maar al de middag visites hakken er ook in bij me .maar ik wil zoveel mogelijk proberen vol te houden <br />
en een bruiloft van Henriette en Arjen , ik had me van te voren zorgen gemaakt of ik er uberhoupt wel bij kon zijn . het moest op de fiets en het was gewldig mooi weer zomaar een dagje tussen de regenwolken in dus ik kon gewoon op mijn scootje mee met de meute. het was hartstikke gezellig met heel de fam en ik was blij dat ik er bij kon zijn <br />
als je net als ik alles moet plannen en zorgvuldig moet voorbereiden is het wel top als het dan ook gewoon mag lukken <br />
de zondag daarop ben ik in de kerk geweest bij de afscheidspreek van mijn oude buurman die van zijn welverdiende pensioen mag gaan genieten, het was leuk om al hun kinderen en kleinkinderen weer eens te zien en ik heb genoten weer eens in de kerk te zitten , normaal luister ik naar de kerkradio of op tv daar zijn ook diensten en zo kabbelt het gewone leven rustig door met ups en downs met dagen die gaan en dagen die stikbenauwd zijn <br />
al moet ik eerlijk toegeven dat de benauwde dagen meer worden en de herstel tijden langer ,maar ik geef de moed niet op integendeel ,vandaag 27 juni moest ik naar nieuwe gein voor controle en alles ging gewoon zijn gangetje maar het leuke was dat ik er een lotgenootje tegenkwam waar ik al een geruime tijd mee schrijf en nu waren we tegelijkertijd voor controle <br />
dat werd een gezellig klein half uurtje en mischien zien we elkaar nog eens <br />
de berichten waren niet slecht en toen we in de auto zaten hoorde ik een lied van Nick en Simon en heb dat uit volle borst [zo goed en kwaad als dat nog gaat ] mee zitten zingen<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
ik hoop dat het een goed teken is .en dat ik me kan gaan opmaken voor de laatste rondeAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-59446812420514268672012-06-01T12:04:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.677-07:00hopen op een toekomst ik dacht bij mezelf ,eerst maar weer eens mijn blogje bijwerken omdat het al weer een poosje geleden is dat ik er zin in had om alles te beschrijven en de dingen van alle dag onder ogen te zien<br />
vandaag maar weer eens naar de apotheek geweest [voor de derde keer al deze week] dat is tegenwoordig standaard ,je moet altijd twee keer terug omdat ze de medicijnen niet op tijd binnen hebben of weet ik veel waarom<br />
ik kwam thuis met een tas vol pillen en pufjes en 40 euro armer .<br />
drie maanden antibiotica .God laat het de laatste drie maanden zijn gaat er door me heen terwijl ik alles netjes opruim. steeds als ik denk en hoop dat dit de laatste kuur zal zijn dan moet ik nog even<br />
maar laat ik de moed niet verliezen<br />
ik heb inmiddels weet ik hoeveel sputemkweekjes afgegeven ,dat ik nu hoop dat het eindelijk klaar mag zijn<br />
de laatste paar weken waren weer heel benauwd ,ik ben verkouden geweest en dan kan ik uiteindelijk net nog van de kamer naar de keuken lopen<br />
maar ik geloof dat ik het ergste weer heb gehad en moet mezelf weer opladen en oefenen met de fisio<br />
elke avond sleep ik mezelf nog op mijn ouwe trouwe stalen rosje [lees hometrainer]<br />
hoeveel kilometer ik inmiddels al niet gefietst heb dat is ongelofelijk<br />
maar ik weet dat ik het vooral moet blijven volhouden ,anders zak ik helemaal in<br />
ik heb dit blogje hopen op een toekomst genoemd en dat is precies wat ik doe,al moet ik wel realistisch zijn dat het allemaal niet van een leien dakje gaat<br />
mijn laptopje is tegenwoordig mijn beste kameraad daar ontmoet ik mensen ,lotgenoten ,vrienden<br />
ik koop mijn kleding ik betaal mijn rekeningen en misschien komt het nog zo ver dat ik er mijn boodschappen op moet doen<br />
eigenlijk ben ik een geweldige bofkont dat ik niet afhankelijk ben<br />
wat is dat toch een geweldige uitvinding<br />
ik wil bij deze dan ook mijn trouwe netwerkje bedanken dat ze er gewoon voor me zijn<br />
dank je wel lieve schatten dat jullie met me lachen ,huilen ,mopperen en gewoon naar me luisteren<br />
ik hou van jullie<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-35409966340526542302012-05-10T05:38:00.000-07:002016-03-21T06:02:31.663-07:00de zorg10 mei 2012<br />
<br />
de laatste tijd word er overal gesproken over de zorg <br />
de zorg zou onbetaalbaar worden enwij allemaal moeten volgend jaar extra bijdragen<br />
er gaan allerlei meningen over de tafel .<br />
ik zat er zo eens over na te denken en dacht bij mezelf je hebt twee soorten zorg <br />
de zorg die onbetaalbaar word,die niet meer te betalen is,<br />
en de zorg die niet betaald word en daarom kostelijk is<br />
voorbeeld : gisteren werd ik gebeld door marlies de longtransplantatie verpleegkundige die zei dat ze van iemand had gehoord dat ik op dit blog had geschreven dat ik weer transplantabel was en dat ze bezorgt was dat ik het verkeerd had begrepen<br />
ik vertelde haar dat dat niet zo was en dat ik heel goed wist dat eerst het hele gedoe met alle antibiotica afgerond moest zijn .<br />
tijdens het korte gesprekje drong het eigenlijk niet zo tot me door ,maar later dacht ik wat is het toch geweldig dat er mensen zijn die zo bezorgd voor me zijn en zo lief<br />
eigenlijk wordt er veel te weinig positiefs over de hele gezonheidzorg gezegd<br />
ik ben zo wie zo niet iemand die gauw moppert maar ik ben dat soort mensen wel tegengekomen<br />
ik heb zelf ook familie in de gezondheidzorg werken als ik dan zie met hoeveel liefde en toewijding die mensen hun werk doen ,petje af<br />
maar om nog even terug te komen op mijn telefoongesprekje . het doet me geweldig goed om te weten dat er aan me gedacht word en dat er op me gelet word <br />
daarom dank jullie wel transplantatieteam<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-17003936827445093552012-04-26T11:30:00.001-07:002016-03-21T06:02:31.635-07:00druk, druk ,druk26 04 2012<br />
vandaag zijn andries en ik naar het st Antonius ziekenhuis geweest ,ik werd gistermiddag gebeld dat ik vandaag moest komen. ik moest een sputem kweek komen brengen. dat is een beetje slijm dat dan daar uitgekweekt word om uit te sluiten dat er nog bacterien achtergebleven zijn, die mij nog steeds op niet transplantabel houden . wel was er ook nog goed nieuws ik sta weer op de wachtlijst en stijg ook gewoon weer in de rangorde<br />
wat een drukte deze week verjaardagen,waar ik met de moed der wanhoop nog naar toe geweest ben en waar ik als ik eerlijk ben eigenlijk niet meer in staat toe ben<br />
zo verschrikkelijk moe en benauwd was ik dat ik moet toegeven dat het gewoon niet meer gaat.<br />
ik stond van morgen onder de douche en toen ik me moest afdrogen keek ik in de spiegel en zag geen fraai beeld ik dacht dit is een zelfportret van benauwdheid<br />
ik stond er trillend van vermoeidheid krom gebogen met hoog opgetrokken schouders en ik keek naar mijn armen ,mager en bijna nog zonder spieren<br />
ik dacht gerda die longetjes moeten eigenlijk nu wel snel komen want dit gaat niet goed<br />
mijn ademhalingsspieren halen alle energie uit mijn lichaam en hebben ieder calorie nodig die ik nuttig<br />
dit is eigenlijk niet zo,n positief beeld wat ik nu schets maar deze blog is bedoeld om in de toekomst terug te kijken op bepaalde zaken<br />
ik hoop dat er een heel happy end aan gaat komen en ik ga daar ook voor maar aan de realiteit wil ik niet voorbij gaan<br />
zo nu ben ik weer een beetje bij met alles en nu duimen dat de kweek goed gaat dan kan ik eindelijk mischien eens van die zware antibiotica af want mijn ogen gaan daar heel erg van terug<br />
ik hoop dat het mischien weer wat verbeterd als ik van die pillen af ben<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
allemaal veel liefs gerdaAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-31457285232961668242012-04-18T11:49:00.000-07:002015-05-26T05:44:52.591-07:00dragen of gedragen wordenvan morgen kwam de dominee op de koffie <br />
nu moet ik zeggen dat dat bepaald geen straf of verplichting is<br />
gezellig was het . na een gesprekje over van alles en nog wat kwamen we toch te spreken over mijn ziek zijn en wat dat betekend ,vooral ook voor andries<br />
en ik was meteen weer in tranen ,die lastige dingen zitten tegenwoordig nog al eens dicht aan de oppervlakte terwijl ik toch geen huilebalk ben [denk ik ] <br />
de dominee vroeg me of ik het zwaar had <br />
ik vertelde dat ik af en toe de moed een beetje liet zakken vooral om dat het zo lang duurde en er de laatste anderhalf jaar geen hoop op transplantatie was geweest en dat ik nu de maanden aftel tot sept dan moet het leed geleden zijn<br />
ik vertelde hem dat ik het gevoel had dat ik heel die zware ziekte moest dragen en dat het bijna niet meer te doen was ,dat mijn dagelijkse leven bestaat uit plannen en nadenken hoe ik bepaalde dingen kan blijven doen<br />
krampachtig houd ik vast aan de dingen die ik nog kan en die ik langzaam uit mijn handen voel glippen dus wat dat betreft is het loodzwaar om te dragen<br />
en toen de dominee weg ging heeft hij nog een stukje gelezen uit de bijbel en"" toevallig"" was het de trouwtekst van andries en mij <br />
GOD zei ik zal u niet begeven of verlaten wees sterk en moedig<br />
toen dacht ik aan alle mooie goede dingen die ik dit jaar heb mogen krijgen en waar ik gedragen ben<br />
de bacterie is weg en hoeft alleen maar na behandeld te worden<br />
ik heb vele vele kaarten ,berichtjes,bloemen, gebeden die voor mij gebeden zijn,<br />
bezoek van het zustercontakt van de kerk ,met biddag een grote fruitschaal<br />
twee kleinkinderen op komst,waar van ik vandaag heb gehoord dat er een een jongetje is<br />
en verder lijkt alles bij alle twee goed te zijn en beslist niet op de laatste plaats andries die deze weg met mij gaat en die me steunt waar hij kan<br />
toen wist ik me weer gedragen en een bijzonder gezegend mensAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-4592943025066036712012-03-29T10:49:00.000-07:002016-03-24T01:26:47.464-07:0029 maartvandaag mijn blogje maar weer eens even bijwerken<br />
het eerste kwartaal zit er weer bijna op en de eerste mooie dagen ook<br />
er is best wel wat gebeurd na mijn laatste update <br />
toen had ik nog hoop dat dat Alida Vredeveld het nog zou gaan halen<br />
maar helaas het mocht niet zo zijn .ik moet eerlijk bekennen dat ik er ondersteboven van was <br />
je leeft toch mee met elkaar en hoewel je weet dat er grote risico,s aan de transplantatie verbonden zijn komt het als een donderslag als het dan zo verkeerd gaat<br />
ik hoopte zo op een transplantatie van een van mijn wachtende maatjes ,ik verheugde me er op om dat dan [van dicht bij ] mee te beleven<br />
en dan nu moeten we de draad weer oppakken en weer de hoop en de moed zien te vinden voor de volgende op het lijstje<br />
ik denk dat ik dat niet zal zijn om dat ik toch nog wel een paar maandjes aan de medicijnen moet blijven denk ik .mocht ik er eerder van af mogen dan zal dat door mij gezien worden als vette winst <br />
maar rekenen er op dat doe ik niet<br />
toch word mijn ziekte langzaam erger ik voel mijn conditie afglijden wat ik er met de moed der wanhoop ook aan probeer te doen ikword steeds benauwder,vermoeider<br />
het is een gevoel of je in een soort van griep terecht bent gekomen en dat die nooit meer weggaat<br />
gelukkig maakt het mooie weer van de afgelopen dagen dat ik weer heerlijk op mijn scootmobieltje<br />
er op uit kan trekken<br />
wat is dat toch een geweldige uitvinding .geen enkel gezond mens kan vermoeden wat een geweldig goed het is om zelfstandig boodschapjes te doen en zelf naar buiten te kunnen .<br />
want afhankelijkheid is voor mij een verschrikkelijk beeld<br />
maar ik hoop dat ik tot mijn transplantatie nog een beetje rommelen kan<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/K37NLUgVHYQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
spelen met mijn kleinkindjesAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-56829014353750514752012-02-26T06:26:00.001-08:002016-03-21T06:02:31.675-07:00bijna drie jaar geleden is het nu dat ik op de wachtlijst geplaatst werd,wat een tijd<br />
wat is er toch veel gebeurd en wat heb ik in die tijd weer veel mee gemaakt<br />
ik weet nog als de dag van gisteren dat ik de mogelijkheid voorgelegd kreeg van dr staaks of ik er voor voelde om het traject van de longtransplantatie in te stappen<br />
lang heb ik daar niet over na gedacht want ik weet dat er gewoon geen andere mogelijkheid is<br />
maar wel heb ik vaak gedacht aan alles wat er aan vast zit <br />
gewoon hoe het allemaal kan gaan<br />
ik dacht mischien is de longtransplantatie mijn nieuwe geboorte kaartje of mischien word het mijn eindpunt<br />
.ik heb er nog met Landa over gesproken ,die afgelopen sept al drie jaar geleden is overleden aan longkanker ,en in die tijd zijn mijn twee kleinkinderen geboren<br />
ook heb ik verschillende keren in het ziekenhuis gelegen en is mijn leven er niet gemakkelijker op geworden,maar het heeft me in ieder geval toekomstperspektief gegeven<br />
ik weet waar ik voor fiets elke dag en waar ik hoe moe ik soms ook ben toch probeer zoveel mogelijk te doen al hoe wel het steeds minder word dat feit kan ik niet ontkennen<br />
toen ik groen licht kreeg om op de lijst te komen werd er gezegt ongeveer drie jaar is de wachttijd<br />
en toen dacht ik áls ik dat nog maar haal"maar daar zal nog wel een jaartje aan vast worden geknoopt en weer denk ik [als ik ......] en ondertussen staat daar al die tijd DE TAS vol met nieuwe toiletartikelen en pyama,s in alle soorten en maten<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
nou tas ik hoop tot snelAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2551763246657548314.post-33427863978057359662012-02-09T11:13:00.000-08:002016-03-21T06:02:31.659-07:00het gedichthet gedicht waar ik over vertel staat in een lijstje op mijn nachtkastje ,het is een heel bekend gedicht <br />
mooi maar voor mij is het heel bijzonder ik kreeg het zo,n 20 jaar geleden van mijn vader<br />
ik lees het gemiddeld elke week wel een paar keer<br />
niet het hele gedicht maar vooral het laatste gedeelte <br />
het is door iemand met de hand geschreven en mooi geilustreerd<br />
ik weet niet wie het heeft gemaakt maar wel dat mijn vader het speciaal voor mij heeft laten maken ik weet nog dat ik het kreeg .hij wist natuurlijk wel dat ik het mooi zou vinden <br />
maar dat het zo toepasselijk zou worden dat heeft hij gelukkig niet geweten<br />
zelf is mijn vader overleden op bijna 60 jarige leeftijd aan onze gezamelijke vijand nl longemfyseem<br />
ik heb hem steeds benauwder zien worden<br />
en nu na bijna 15 jaar ben ik aan mijn laatste fase in deze ziekte aanbeland<br />
ik wil niet zeggen dat ik al bijna dood ben maar het word wel een dun lijntje<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/QlNmap4jGaw?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
maar dan nu weer het gedicht <br />
dit gedicht is voor mij zo troostvol dat ik het aan iedereen wil vertellen <br />
en ik hoop dat iedereen hier netals ik houvast uit mag halenAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/02709985660218673517noreply@blogger.com3