Wat gaat de tijd toch hard
het was heel gezellig en ik kreeg van mijn dochter een mapje foto,s die ze had gemaakt op de avond van de oproep voor transplantatie
heel wat ging er door me heen toen ik ze allemaal terug zag en daarom zal ik er een paar hier op mijn blog laten zien
vijf maanden geleden was het zover toen de telefoon hier ging en het wonder van de transplantatie mocht gebeuren . ik wist heel niet dat er foto,s van genomen waren dus alles kwam weer even terug
op deze foto ,s zijn alle onderzoeken al gebeurd en zitten we te wachten op bericht of de operatie doorgang kan vinden
de testen waren allemaal
gedaan en toen was het wachten op de toestemming dat alles goed was en we er aan mochten beginnen en de foto,s hier onder zijn van de volgende dag GOED GEGAAN op de ic
de rest weten jullie wel maar het was best bijzonder om er weer eens bij stil te staan en dat het nu na 5 maanden zo anders is geworden
dat is lang als je ergens op wacht
dat is overweldigend als je weer gewoon adem kan halen , je kleinkinderen kan knuffelen
zonder bijna te stikken en dat het zwart voor je ogen word als de bel gaat
of als je de telefoon bijna niet meer kan opnemen als je er voor lopen moet
5 maanden is kort als je een geliefde verloren bent , als je heimwee hebt naar die gene
5 maanden is lang als je bijna 7 of 8 jaar nooit meer hebt gewinkeld
als je nergens meer aan mee kan doen , als je alleen nog toeschouwer bent
5 maanden is een wonder van liefde door mijn donor gegeven
5 maanden lang heb ik elke dag aan je gedacht
aan je nabestaanden , je geliefden die je moesten missen
maar ik hoop dat alle nabestaanden van iedere donor mogen beseffen wat voor onnoemelijk geluk ze ons de ontvangers hebben gegeven
zuinig zal ik op mijn longen zijn , sporten , gezond eten en dankbaar voor iedere dag
nooit zal ik de datum van de transplantatie vergeten