Totaal aantal pageviews

vrijdag 30 december 2011

2011 wat mij betreft een jaar om heel snel te vergeten
het begon in januari toen plotseling in haar slaap mijn schoonmoeder overleed
ik weet wel ze had wat  ze zeggen een respectabele leeftijd maar ja het gemis is er toch
vooral voor mijn man natuurlijk
en toen werd ik zieker en zieker de ene antibiotica kuur na de andere ik kwam er gewoon niet meer van af,tot ik weer in het ziekenhuis belande voor de zoveelste keer en er een bacterie bij mij werd ontdekt gerelateerd aan tbc wel niet besmettelijk maar net zo moeilijk te bestrijden
nare medicijnen die akelige bijwerkingen hebben
onze dochter kreeg een miskraam de tweede dus weer  verdriet
ik moest mezelf onder behandeling stellen van een internist want mijn bloed was niet goed
weer spanningen had ik mischien toch..............
ik werd op niet transplantabel gezet en ben dat helaas nog steeds het lijkt wel of alles tegen zit dit jaar
ik kreeg last van mijn handen ,dat komt door al dat hangen [lees uitblazen] en moest naar de neuroloog na doormeten naar de orthopeed en moest aan allebei mijn polsen geopereerd worden
en of het niet op kan ben ik gisteren over een paaltje gevallen dat op de stoep stond en dat ik niet had opgemerkt en heb nu aan de achterkant van mijn knie een blauwe plek van 20 cm
dus wat mij betreft gauw vergeten dit jaar en op voor een nieuwe ronde
gelukkig dat er zoiets als afsluiten bestaat
hopend dat volgend jaar mijn blog een feestje  zal zijn om te lezen wens ik iedereen een geweldige jaarwisseling

dinsdag 20 december 2011

weer december

en nu is het dan weer dec en nog steeds word ik behandeld met antibiotica
en nog steeds niet transplantabel
jaja geduld is een schone zaak
nu is het wachten op de uitslag van een sputemkweek die is ongeveer een week of zes terug genomen en als die goed is wie weet............. eerst maar weer proberen goed de feestdagen door te komen

twee jaars screening

en zo zijn we na veel bergen en dalen aanbeland bij de twee jaars screening
ik ging vol goede moed naar het st antonius ziekenhuis
om daar de testen te ondergaan ik was wel een beetje aan het kwakkelen met mijn gezondheid
maar ja ik ben niet beter gewend hoe het voeld om gewoon fit te zijn
echt ik zou het niet meer weten ,gewoon eens wat doen zonder  krom van ademnood te eindigen
gewoon eens de trap op te kunnen lopen zonder 5 min bij moeten komen en je bed te verschonen en te gelijkertijd te zingen
en toen kreeg ik op 23 maart de uitslag
er zat een vlek op mijn linkerlong en die zat er eerder niet dus er moest onderzoek naar gedaan worden
op 8 april moest ik in amersfoort door de scanner dat was dus precies twee jaar later en inmiddels hadden we ook een kleinzoon erbij dus ondanks alle zorgen toch nog weer grote blijd schap





en zo zijn we aanbeland op 7 april 2009
het was op deze dag dat wij [andries en ik ] s morgens on 9 uur in het UMCU een afspraak hadden
we zouden de afdeling bezichtegen waar ik hopelijk tzt opgenomen zou worden voor de transplantatie
we waren net op de afdeling aangekomen toen mijn mobieltje afging
ik wist al voor ik de telefoon aan nam dat het mijn dochter of mijn schoonzoon zou zijn
en ja hoor het was mijn dochter
''ma je bent oma geworden'' zei ze en het is een meisje
de tranen sprongen in mijn ogen
ik had zo graag nu bij haar geweest maar helaas.........
ik zei dat ik zo snel mogelijk op bezoek zou komen
na een bezichtiging op de afd en een gesprek met de narcotiseur die ons uitlegde hoe de hele operatie verloopt zijn andries en ik zo snel mogelijk naar huis gereden
na een snel hapje en gauw nog een kadootje naar onze nieuwbakken kleindochter
en toen kreeg ik een klein rood ,warm,mopje in mijn armen
wat een dag

de oproep voor descreening

in jan 2009 mocht ik toch komen voor de screening
twee korte weken en bomvol onderzoeken
helemaal doorgelicht word je
tijdens de tweede week werd ik verkouden en stik benauwd maar gelukkig konden de onderzoeken gewoon doorgaan
toen ik thuis kwam duurde het dan ook geen week of ik lag alweer in het ziekenhuis
maar in maart mocht ik op de wachtlijst
de datum van plaatsen weet ik eigenlijk niet meer zo blij was ik
nu kon ik weer een beetje naar de toekomst kijken
er was mischien weer een beetje toekomst
in ieder geval HOOP

op weg naar de screening

na mijn aanmelding voor de intakegesprekken ging er van alles door mijn hoofd
nieuwe longen dat zou nog eens wat zijn
ik had mijn vader de hele weg zien gaan voor hij op bijna 60 jarige leeftijd zijn vreselijke gevecht met emfyseem verloor
 ik wist wat het alternatief was ,dus ik ging ervoor en dacht dit word een nieuw leven of overlijden
na een oproep van het st antonius ziekenhuis om te komen gingen we [mijn man en ik] samen best wel zenuwachtig voor de gesprekken
groot was de teleurstelling dat ik werd afgewezen dr van Kessel vond dat ik eigenlijk nog niet slecht genoeg was
jammer,jammer
tot ik weer in het ziekenhuis belande en er weer slechter uitkwam
ik voel me net een ui  elke keer een schilletje er af

hoe het allemaal begon

mijn naam is gerda
ik ben 53 jaar en al 32 jaar getrouwd met andries
verder heb ik twee kinderen die allebei ook getrouwd zijn en twee kleinkinderen ik heb longemfyseem en sinds 6 jaar ben ik daar echt ziek van
het gebeurde 6 jaar geleden op een korte vakantie met onze kinderen naar centerparks dat ik zo benauwd werd dat ik midden in de nacht met de ambulance naar het maxima ziekenhuis in velthoven werd gebracht
ik werd daar verneveld [wat ik normaal als ik in het ziekenhuis lag] ook gewoon deed
en opeens werd ik zo benauwd dat ik voor mijn gevoel stikte
het licht ging helemaal uit en ik moest opgenomen worden op de ic
s,middags om een uur of vijf kwam ik daar weer bij en ik voelde me zo ziek als een hond
later bleek dat ik een bacterie had opgelopen en alergisch geworden was voor de verbindende vloeistof die gebruikt word bij het vernevelen
na twee dagen heb ik in het bijzijn van een longarts nog eens een verneveling geprobeerd maar daar moesten ze weer direct mee stoppen om dat het meteen weer mis ging
na dit angstige avontuur heb ik wel weer meerde malen in het ziekenhuis gelegen
maar  vernevelen dat gaat niet meer
mijn vaste longarts dr Staaks stelde voor om er eens over na te denken of ik wat voelde om het traject in te gaan voor longtransplantatie
nou daar heb ik niet lang over na moeten denken
ik wist niet eens dat dit mogelijk was