Totaal aantal pageviews

zaterdag 27 oktober 2012


de herfst is weer in het land en de eerste koude nachten zijn ook weer een feit
de zomer is gelopen en daarom zit ik zo eens terug te denken aan de afgelopen maanden
twee klein kindjes heb ik gekregen , reden om dankbaar voor te zijn , en allebei de doopdiensten heb ik mee mogen maken prachtig was het , genoten heb ik er van
maar nu komt de donkere koude tijd er weer aan de tijd dat alle longpatienten geen kant op kunnen ten minste ik niet , als het zo koud is kan ik eigenlijk gewoon de deur niet meer uit
de allerkleinste dingen kosten gewoon de grootste moeite ,elke dag opnieuw  moet je alles uit de kast halen om de gewone dingen van het leven zoals , koken , kleine huishoudelijke dingetjes en de verzorging van je zelf en  alle andere dingetjes aanzien die je altijd met het grootste gemak kon doen en die nu door je man en je dochter gedaan worden
het leven is vooral in de koude maanden een gevecht om te overleven
om elke dag jezelf weer op te laden  om vooral zoveel mogelijk in beweging te blijven
iedere dag zit ik op mijn stalen ros en de afstand word steeds korter en de fietstijd word steeds langer
. ik had van mijn lang zal ze leven niet kunnen bedenken dat ik nu al zoveel jaar  een hometrainer in mijn woonkamer zou hebben staan en dat ik er elke dag gewoon op zou klimmen ook al haat ik het kreng
de fietstijd die ik kan afleggen is twee minuten dat is twee minuten minder dan voor een goed jaar geleden wel fiets ik even ver in km maar doe er dan ook twee keer zo lang over. na die twee minuten hang ik uitgeput en hijgend over het stuur wezenloos naar adem  snakkend en na een paar minuten herhaald het hele circus zich weer en dan beklim ik ook  elke dag een berg die de naam trap draagt oh God wat een monsterlijk ding maar als ik niet in de kamer slapen wil [en dat wil ik niet ] zal ik die berg toch moeten beklimmen

eerst naar de wc want anders ben je zo benauwd dat je in je broek moet plassen dus eerst maar de toilet en dan voor de trap even goed uitrusten
 ,dan klim je de berg op tot het eerste rust station dat is ongeveer zo hoog dat je je armen op het overloop kan liggen en dan uitrusten en als je hart weer in een rustig tempootje slaat en er genoeg lucht aanwezig is dan de top  en blij dat we het weer hebben gehaald
 gelukkig is er in de winter de pc waar je met lieve mensen schrijft , elkaar moed in spreekt en moppen tapt
ook al zijn we allemaal  bepaald niet de meest gezonde mensen die je maar kan bedenken
maar ik hoop toch echt dat mijn langste wachttijd er nu op zit
ik had nooit gedacht dat het zoo verschrikkelijk lang zou duren maar ja het zij zo
ondertussen blijven we maar gewoon door gaan en hopen en bidden dat ik gauw aan de beurt mag zijn
 en dat ik ook ooit weer eens een lange wandeling zal kunnen maken en weet ik veel wat ik allemaal graag zou willen doen
duizend en een wensen heb ik of eigenlijk wensjes want heel veel ongewone dingen wens ik niet
gewoon leven , echt leven en  naar buiten kunnen wanneer je maar wil

heerlijk  kom maar op

donderdag 11 oktober 2012

de wachtlijst




                                           

het is eindelijk weer officieel ik ben weer transplantabel
woensdag ben ik met andries naar het st Anthonius geweest en heb te horen gekregen dat ik weer in het team besproken ben en dat ik hoog op de wachtlijst sta voor de transplantatie van twee nieuwe longen
God wat een opluchting voor met name andries , die het  de laatste tijd zo  zwaar heeft
hij heeft de moed al bijna laten zakken
laatst zei hij tegen me ïk geloof er niet meer in , jij komt gewoon nooit aan de beurt "
nu moet ik wel zeggen dat het een loezwaar traject is dat verschrikkelijke wachten
het is nu ruim 4 jaar geleden dat het hele longtransplantatie  verhaal begon te spelen , dat trekt een zware wissel op het hele gezin.
alles staat in het teken van de mogelijk op handen zijnde operatie ,
maar ik ben er helemaal klaar voor
woensdag  in de wachtruimte van het ziekenhuis kwamen we twee mannen tegen en zij vertelde hoe  zij een totaal nieuw en ander leven ze hadden gekregen na de transplantatie
ik zag andries  gewoon opleven  , hij kreeg  van die positieve verhalen weer wat nieuwe moed
ik zelf moest wel even slikken toen ik hoorde hoe kort zij maar hadden gewacht maar dat gaat gewoon zo  de aller beste mach voor de beste ontvanger en dat is maar goed ook

 ik hoop toch zo verschrikkelijk dat ik  nu snel aan de beurt mag komen en dat het nu gewoon  van een leien dakje zal gaan voor zo ver dat kan natuurlijk , maar ik bedoel dat mijn lichaam me nu niet meer in de steek zal laten
ik ben blij dat ik op de wachtlijst mocht komen
dat ik ondanks al de benauwde buien , de teruggang van mijn gezondheid
het zware geestelijke verwerken van alles ,wat er toch ook wel aan zit
ook gewoon hoop heb mogen hebben , vooruitzicht, toekomstvisie
wat is het toch geweldig dat er mensen zijn die hun organen na hun leven gewoon doorgeven
maar wat is het toch ook jammer dat er zo veel goede organen  niet voor transplantatie gegeven worden
de meneer  die we tegenkwamen zei het zo mooi
 ik ben zo dankbaar aan de nabestaanden van mijn donor dat ik  hier mag zitten
 ik zou ze alles wat ik heb wel willen geven
geweldig
met tranen in mijn ogen heb ik ze aangehoord en dacht
misschien  ook voor mij ..........