dragen of gedragen worden

van morgen kwam de dominee op de koffie
nu moet ik zeggen dat dat bepaald geen straf of verplichting is
gezellig was het . na een gesprekje over van alles en nog wat  kwamen we toch te spreken over mijn ziek zijn en wat dat betekend ,vooral ook voor andries
en ik  was meteen weer in tranen ,die lastige dingen zitten tegenwoordig nog al eens dicht aan de oppervlakte terwijl ik toch geen huilebalk ben [denk ik ]
de dominee vroeg me of ik het zwaar had
ik vertelde dat ik af en toe de moed een beetje liet zakken vooral om dat het zo lang duurde en er de laatste anderhalf jaar geen hoop op transplantatie was geweest en dat ik nu de maanden aftel tot sept dan moet het leed geleden zijn
ik vertelde hem dat ik het gevoel had dat ik heel die zware ziekte moest dragen en dat  het bijna niet meer te doen was ,dat mijn dagelijkse leven bestaat uit plannen en nadenken hoe ik bepaalde dingen kan blijven doen
krampachtig houd ik vast aan de dingen die ik nog kan en die ik langzaam uit mijn handen voel glippen dus wat dat betreft is het loodzwaar om te dragen
en toen de dominee weg ging heeft hij nog een stukje gelezen uit de bijbel en"" toevallig"" was  het de trouwtekst van andries en mij
GOD  zei ik zal u niet begeven of verlaten wees sterk en moedig
toen dacht ik aan alle mooie goede dingen die ik dit jaar heb mogen krijgen en waar ik gedragen ben
de bacterie is weg en hoeft alleen maar na behandeld te worden
ik heb vele vele kaarten ,berichtjes,bloemen, gebeden die voor mij gebeden zijn,
bezoek van het zustercontakt van de kerk ,met biddag een grote fruitschaal
twee kleinkinderen op komst,waar van ik vandaag heb gehoord dat er een een jongetje is
en verder lijkt alles bij alle twee goed te zijn  en beslist niet op de laatste plaats andries die deze weg met mij gaat en die me steunt waar hij kan
toen wist ik me weer gedragen en een bijzonder  gezegend mens