Totaal aantal pageviews

zaterdag 23 maart 2013

wachten ..................................

het is al weer een tijdje geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt
de lange , lange winter  maakt dat mijn dagen in een eentonig langzaam ritme
allemaal het zelfde zijn . en maakt ook dat mijn optimistische karakter een deuk heeft opgelopen
het lange wachten begint  heel ons gezin in een langzame wurggreep te krijgen
we zitten met ons allen er naar uit te kijken , te hopen , te fantaseren  als......
maar ook begint er angst te ontstaan bij mijn dochter als de telefoon gaat s avonds dan ..........
en bij mijn man die altijd grote stukken ging fietsen maar nu om de deur blijft want als ..............en bij mijn moeder die zo bang is voor alles wat ziekenhuis is
de spanningen lopen op
het duurt ook al zo lang
ik zeg het ook tegen  de mensen die vragen , hoe lang sta je nu al op die wachtlijst
ik ben eigenlijk al over de datum met een grap
maar het word wel steeds moeilijker , de boel draaiend te houden
het word tijd dat de lente  zich een weg baant door de kou
en dat ik dan weer eens op mijn scootje het dorp in kan
heerlijk zelf, zonder hulp
of misschien  tijd voor een nieuw leven
ik bid en hoop
dat ik ook eens wat met mijn klein kinderen doen kan
en niet alleen  toekijken hoe de anderen met ze fietsen , spelen enz
dat ik ook weer eens een weekendje weg kan met  mijn man zonder auto vol hulpmiddelen
en dat we samen kunnen wandelen, winkelen
ohh ik mis deze dingen maar hij ook
alles moet hij alleen doen , naar verjaardagsfeestjes, de tuin [ die ik altijd graag deed , en waar hij een hekel aan had ] vaak de boodschappen
 en zo zijn er nog veel meer kleine dingetjes  die allemaal op hem zijn terecht gekomen
overal waar ik kom word er gevraagt hoe het met me gaat
heel lang heb ik het hier in het dorp aardig stil kunnen houden maar nu niet meer

gelukkig  is er ook nog het voet balveld waar ik zo wie zo al nooit kwam en waar alles gewoon is zo als het was voor hem
zo als  het plantje op deze foto zich een weg weet te banen dwars door het grijze asfalt  zo hoop ik dat mijn leven zich mag vernieuwen wanneer er ooit een donor voor mij zal komen
en dat het orgaan  dat ik zal krijgen nog vele jaren verder zal mogen leven

ik zal er in ieder geval verschikkelijk zuinig op zijn als het mogelijk is , onder tussen carpe diem !!!
houd goede moed

6 opmerkingen:

  1. Wat duurt het toch lang hé Gerda,eigenlijk niet menselijk.
    En dat geldt voor het hele gezin.
    Ik hoop zo dat het maar snel voor je komt: het telefoontje met de mededeling dat er longen zijn.
    En ach: het is net of ik ons verhaal lees, we hebben zoveel gemeen.
    Ondanks dat we elkaar nooit ontmoet hebben, maar wie weet.......
    Ik blijf met je mee hopen, je heb het weer mooi geschreven.

    liefs en sterkte van Tilly en Rien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ach lieve Tilly
    jij bent ook altijd zo positief
    ik vind je geweldig want ik weet hoe moeilijk ook een partner het heeft , mijn eigen moeder was op het eind helemaal total loss. want ook mijn vader had deze ziekte en mijn tante ,de jongste zus van mijn vader en ook mijn oom heeft het er vreselijk moeilijk mee
    en jij doet altijd maar of het heel normaal is om ook gewoon thuis te zitten en zo heel veel dingen niet meer te kunnen omdat je het niet alleen wil doen
    eigenlijk is er veel te weinig aandacht voor de gene die er mee leven moet, want om het aan te zien elke dag dat is nog wel wat anders dan een verhaal op internet te lezen
    hier lijk ik tenslotte gewoon net als ieder gezond mens

    dank je wel voor je altijd trouwe support
    xxxx Gerda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Gerda,

    ik kan alleen maar hopen voor jullie, dat dat ene belangrijke telefoontje snel komt.
    Blijf moed houden...

    Liefs Jip

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nou Gerda, wie had dat kunnen bedenken dat je nu nieuwe longen heb gekregen. Meis wat zal je blij zijn. Ik ga bidden en duimen dat alles goed met je gaat. En wens je enorm veel sterkte met je herstel. Ik wil dalijk alles van e weten, hoe het is om weer moeiteloos te ademen bijvoorbeeld. Familie van Gerda ik wens jullie ook veel sterkte want ook voor jullie is het een moeilijke tijd.
    Eindelijk zijn jullie gebeden verhoord!!

    Liefs Tanja

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Gerda,

    zet het berichtje hier ook even neer.


    wat een geweldig nieuws, en dan nu al weer online, wat een kanjer ben je .
    Wat zal jij en je familie blij zijn.
    Ik hoop dat je je blog bij gaat houden , dan kunnen we allemaal mee genieten.

    Ben zo blij voor je.

    Liefs Jip

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen