Een mijlpaal een domper en liefde

Ik keek er  zo naar uit de mijlpaal , drie maanden met lucht , leven , toekomst visie
Ik mag weer auto.  rijden ,  naar de kerk  en de eerste uiterst voorzichtige periode  was voorbij
Het leven lacht me weer toe
Op de fiets naar mijn moeder , de markt en samen met Andries op de fiets
Ik bruis van de energie . Misschien komt het omdat ik zoveel in te halen heb
Maar mijn eigenwijze lijf zegt hoo. Niet te snel , rustig aan
Haha
Mijn fysio zegt dat hij kettingen aan mijn enkels moet binden omdat ik veel te snel zou willen
Maar heel langzaam komen er spieren te voorschijn
Wat is het toch een wonder dit allemaal zo maar kan
Ik heb dinsdag middag mijn tuintje mooi en schoon gemaakt en ben op de fiets naar mijn moeder gegaan  niks aan de hand
Toen ik thuis kwam was ik zo koud dat ik dacht  , nou als  ik maar niet ziek ga worden een uur later had ik dik 40 graden koorts
Nou als iets niet bij me past dan is het dat  want volgens  mij heb ik zelfs nog nooit verhoging gehad
na een telefoontje naar het St. Antonius moest ik meteen komen
nee absoluut niet met de eigen auto maar met de ambulance
daar ging ik dus weer

dat was echt wel een dikke domper , weer naar het ziekenhuis en de gedachte dat het hier wel eens om een afstoting kon gaan schoot door me heen 
de hele avond werden er van allerlei onderzoeken gedaan en was het vooral wachten op wat er gevonden zou worden ,on kwart voor twee in de nacht werd ik naar een kamer gebracht waar ik als een blok in slaap ben gevallen zo moe was ik
ik heb nergens meer aan gedacht en de volgende dag zou ik het wel weer zien
de dokter kwam me vertellen dat er een longontsteking zat en dat er ook een bacterie in mijn bloed zat , bloedvergiftiging zei ze  en dat ik een bronchoscopie zou krijgen
dat werd de volgende morgen al meteen gedaan . de ontsteking en heel veel vast zittend slijm werden er weg gezogen en op kweek gezet
de eerste paar dagen kreeg ik AB via het infuus en toen gelukkig per tablet zo dat ik thuis verder kon

zo heeft zo,n transplantatie  ook heel wat impact op de mensen om me heen
gisteren kwam ik even bij mijn buurvrouw en haar dochter zei
ik ben donor geworden ,""toen ik zag wat deze transplantatie voor jou gedaan heeft , en hoe anders je leven nu is  dacht iik dat ga ik ook doen """"
dus daar stond ze dan een lief jong meisje dat trots haar donor codicil liet zien
mijn hart stroomde vol van dankbaarheid . te meer omdat dit al de tweede jongere was die dit voor mij deed
de zoon van mijn beste vriendin deed het namelijk ook voor mij
ik beschouw deze  aan meldingen als een persoonlijke gift aan mij en ben hun dankbaar voor mijn nieuwe leven en de liefde die ze mij geven door dit gebaar

ik dank God dat ik dit allemaal  mag beleven