Vandaag vieren we de verjaardag van onze kleinzoon Aiden
Wat gaat de tijd toch hard

 het was heel gezellig en ik kreeg van mijn dochter een mapje foto,s  die ze had gemaakt op de avond  van de oproep  voor transplantatie

heel wat ging er door me heen toen ik ze allemaal terug zag  en daarom zal ik er een paar hier op mijn blog laten zien

vijf maanden geleden was het zover toen de telefoon hier ging  en het wonder van de transplantatie  mocht gebeuren . ik wist heel niet dat er foto,s van genomen waren  dus alles kwam weer even terug

 op deze foto ,s zijn alle onderzoeken al gebeurd en zitten we te wachten op bericht of de operatie doorgang kan vinden

de testen waren allemaal

gedaan en toen was het wachten op de  toestemming dat alles goed was en we er aan mochten beginnen  en   de foto,s hier onder  zijn van de volgende dag GOED GEGAAN  op de ic

 de rest weten jullie wel  maar het was best bijzonder om er weer eens bij stil te staan en dat het nu na 5 maanden zo anders is geworden

 

5 maanden dat is kort  om te revalideren
dat is lang als je ergens op wacht
dat is overweldigend als je weer gewoon adem kan halen , je kleinkinderen kan knuffelen
zonder bijna te stikken  en dat het zwart voor je ogen word als de bel gaat
of als je de telefoon bijna niet meer kan opnemen als je er voor lopen moet
5 maanden is kort als je een geliefde verloren bent , als je heimwee hebt naar die gene
5 maanden is lang als je bijna 7 of 8 jaar nooit meer hebt gewinkeld
als je nergens meer aan mee kan doen , als je alleen nog toeschouwer  bent
5 maanden is een wonder van liefde door mijn donor gegeven
5 maanden lang heb ik elke dag aan je gedacht
aan je nabestaanden  , je geliefden  die  je moesten missen
maar ik hoop dat alle nabestaanden van iedere donor mogen beseffen wat voor onnoemelijk geluk  ze ons de ontvangers hebben gegeven
zuinig zal ik op mijn longen  zijn , sporten , gezond eten en dankbaar voor iedere dag
nooit zal ik de datum van de transplantatie vergeten