en in mijn gedachten ga ik ik 4 jaar terug
toen lag ik in het ziekenhuis voor de screening voor de wachtlijst voor een longtransplantatie
ik lag daar met een jonge man van ongeveer 45 jaar die toen al opa was
dat vond ik heel jong voor een man . deze man leefde voorlopig bij zijn moeder want hij had geen eigen huis en moest daarom naar een verpleegtehuis ik weet nog dat hij vreselijk bang was
om bv onder de douche te gaan , hij durfde nergens heen
ik heb hem nooit meer gezien maar heb nog dikwijls aan hem gedacht
wij lagen samen zo een beetje te kletsen en hij dacht dat hij zo maar snel aan nieuwe longetjes geholpen zou worden
ik hielp het hem hopen , wist ik veel dat het zo verschrikkelijk lang zou duren
nu 4 jaar later wacht ik nog steeds en ben onderweg wat lotgenoten verloren
zoals Piet . we zaten met elkaar in een revalidatie club in het ziekenhuis
grote goede piet goedlachs en vrolijk met in zijn portomonee een foto van zijn vrouw en tiener kinderen
trots liet hij hem zien en hij stond al op de wachtlijst, ik heb zo voor hem gehoopt maar gaandeweg het traject is piet afgehaakt
de laatste keer dat ik hem zag lagen we samen in het ziekenhuis
ik lag op een zaaltje naast die van hem en herkende zijn stem, maar lag zelf aan het infuus dus kon niet kijken of hij het werkelijk was ...... dus wel
en nu wacht ik zelf al zooo verschrikkelijk lang
mijn levensruimte is voornamelijk beperkt in de wintermaanden tot mijn huis
en alles doe ik via de pc
daar ontmoet ik vrienden, lotgenoten , koop ik allerhande dingen zoals kleding en alles wat ik zoal nodig heb
want hoe langer het wachten duurt hoe minder echte mensen je tegenkomt
zelf kan je nergens naar toe en de meeste mensen hebben gewoon druk met zich zelf
en dan zie je dat er een golf van belangstelling op gang komt op het moment dat er iets gebeurt met een lotgenoot
vrienden genoeg
te veel misschien wel
met allemaal een mening , een woord goede raad ,
maar deze week kwam mijn eigen vriendin met een klein bloemetje
zo maar ff een bakkie , niet zo lang , dan word je te moe
gewoon lieve echte belangstelling
wat doet dat toch goed, zomaar en niet omdat het moet
dank je wel lieve mensen die er soms even voor me zijn
Tjonge jonge 4 jaar al weer.
BeantwoordenVerwijderenWat een tijd, en nog steeds maar wachten.
Meer zit er niet op voor jou.
Het is onmenselijk en toch heb je geen keus en moet je het er maar mee doen.
Ik heb veel bewondering voor je.
Jouw leven speelt zich steeds meer af achter de pc zeg je.
Ik mag mij gelukkig prijzen met iemand zo als jij.
We hebben elkaar nooit ontmoet maar blijven op deze manier op de hoogte van elkaar.
En ik hoop voor jou dat het lange wachten eindelijk dit jaar beloont wordt.
En dat je dan alles weer kan met je gezin.
Ik blijf duimen voor je en heb respect voor je,
liefs Tilly ( en natuurlijk ook Rien ).
dank je voor je reactie Tilly
Verwijderenjullie weten ook wat het koude weer voor longpatienten betekend
ik zal blij zijun als het bweer een beetje milder is en ik er weer zelf uit kan
zelfs in de gevangenis moeten ze wel eens gelucht worden , ik hoop dat Rien dan ook weer een beetje luchtiger leven heeft , maar het meeste hoop iik dat wij allemaal in 2013 HET TELEFOONTJE GAAN KRIJGEN
liefs Gerda
Je wacht zeker al heel lang Gerda, onmenselijk bijna want ik weet als geen ander hoe zwaar het is. Ik hoop echt dat je snel het telefoontje krijgt waar je zo op hoopt meis., ik gun het je van harte.Ja en deze winter periode is het helemaal erg, dan zie je helemaal geen kip! Gelukkig dat je nog contact hebt via de pc he?
BeantwoordenVerwijderenRespect meis!
Liefs xxx
dank je wel Tanja voor je lieve reactie
Verwijderenen voor je super lieve kaart die ik deze week van je kreeg, je bent een fijne vriendin
ook voor jou zijn mijn goede wensen
eigenlijk voor alle wachtenden
dikke knufff
Gerda
Lieve Gerda
BeantwoordenVerwijderenWat is dit een eigenlijk vol geduld lief berichtje!!
Natuurlijk is het moeilijk maar leve de pc!!
Vroeger kon dat toch allemaal niet??
Ik wacht niet op longen ondanks dat ook ik gold 4 heb!
Dus ik weet echt wel hoe je je voelt hoor!!!
Alleen ik heb honden dus ik ben gewend te lopen,nee valt niet mee maar ik doe het zoooooo graag.S Avond is het een crime voetje voor voetje maar ik ga,al is manlief nog zo ongerust!!! sMorgens eerst medicatie en dan laten inwerken en dan naar buiten. Graag had ok ik het anders gezien maar ja....zo vele met mij!!!
Lieve Groet Marga
dank je wel Marga voor je reactie
Verwijderenhelaas kan ik niet meer in de buitenlucht lopen
elk beetje wind dat er staat beneemd mij de adem
dat kleine beetje dat ik nog heb
maar ik heb een scootmobiel ,maar daar kan ik met koud weer ook niet op, dus ik wacht maar op het voorjaar
en geduld dat heb ik gelukkig wel en een goed humeur ook [bijna altijd]